hou me vast

'ieder mens heeft een ingeboren veilige emotionele verbondenheid in zijn leven nodig’, zo lees ik in het boek ‘hou me vast’ van Sue Johnson. Een paar bladzijden verder staat dat ‘een enorme, loden eenzaamheid bekruipt veel mensen als in een koude winter’. Het is onvermijdelijk dat we nu van alleen onze geliefde de emotionele verbondenheid en het gevoel van geborgenheid vragen dat mijn grootmoeder nog van een heel dorp kon verwachten’.

Hoe is dat? Om door een heel dorp gekend te worden?!

>>Was diep geraakt door het verlies van gemeenschap waarbij de binding vanzelfsprekend is, waarin je niet hoeft te vragen ‘hou me vast’, omdat er altijd iemand in je nabijheid is die je kent en die er voor je is

Maar nu ik me sinds 3 weken verbonden heb met de hele wereld op linked in, schrik me te pletter van alle mensen die ik op m’n dak krijg Zou mijn oma zich ook zo hebben gevoeld? Niet wetende wat ze aan moet met al die mensen die ongevraagd zich met je willen ‘verbinden’?

Wat wil ik eigenlijk met plaatsen creeeren waar mensen zich mee verbinden?

Kunnen ze het beter niet zelf uitzoeken in plaats van me er ongevraagd mee te bemoeien?

Ga eerst maar op zoek naar iemand die me vraagt om ergens iets te scheppen, iets neer te zetten, waar het fijn is om er te zijn!