stichting stom

bankje bij tolhuis

ongevraagd ben ik al heel lang lid van de stichting stom

en omdat je er geen contributie voor betaalt kan je het lidmaatschap ook niet opzeggen.

wat ik hier nu zo stom aan vind is dat ik het inmiddels heel puberaal vind om dingen stom te vinden; ben een vrouw van nog net in de veertig (dat dan weer wel), maar ik betrap me er op

 

>>dat ik dingen nog steeds buitengewoon stom vind, want waarom kan ik nu pas weer een spijkerbroek kopen met wijdere pijpen en hoef ik me niet meer te wurmen in zo’n ellendige skinny, terwijl ik helemaal niet skinny ben en wanneer ziet iedereen nu in dat je gemoed van een bruine poepmuur er niet beter op wordt. waarom moet ik mijn kentekennummer invoeren iedere keer als ik ergens wil parkeren. Wie heeft hier nou mee te maken. En het erge is dat ik er niet onderuit kom; lekker anoniem ergens staan zonder me zorgen te maken dat deze gegevens opgeslagen worden en weet ik voor wat voor doel bewaard worden, is er niet meer bij. laat staan de arts bezoeken zonder in de verleiding te komen om toch maar toestemming te geven voor het electronisch patienten dossier. en dat er onlangs een dag van de veiligheid in Almere georganiseerd werd, vind ik heel erg stom, want veiligheid vind ik een stom onderwerp. Onder het mom van ‘voor uw veiligheid’ heb je een kaartje nodig om op het perron van de trein te komen, hoezo?

 

wat ik me nou iedere dat afvraag; waarom heeft nou niemand door dat er heel veel mensen iedere dag met het Pontje vanuit Noord aan komen varen en je dan, nu al jaren, tegen bruine houten platen aankijkt; had die kant ook blauw geverfd als je toch bezig bent!

en sinds wanneer kan ik eigenlijk bijna nergens meer op een bankje zitten op het Centraal Station en wie wil er eigenlijk nou niet op een bankje zitten achter het Tolhuis? Dit is nu zo’n uitermate loze plek, terwijl we allemaal wel een momentje rust willen.

zou er heel wat voor over hebben om hier een fijne plek van te maken en de hekken weg te slopen, zodat het tolhuis en de tolhuistuinen weer een worden; waar het fijn is om er te zijn. ik ga hier maar eens werk van maken.

 

wel is het goed dat …. nu kan ik niets bedenken en dat vind ik nou ook weer stom.

 

 

 




« Terug naar overzicht